Op zolder zit ik klaar voor een online yogales. Nu niet in een halve kring met andere mensen, maar met een berg spullen om me heen. Spullen die wachten op een grote opruimactie. Ik word er onrustig van. Ze nemen zoveel ruimte in. Wanneer zal ik dit eens onder handen nemen? En wanneer kunnen we gewoon weer met elkaar yogalessen in het echt volgen? Adem in, adem uit. Laat het los. De rustgevende stem van Annelies Haijtink, de yogadocent, verzacht mijn onrustige gedachten.
Als thema voor de les heeft ze afstand gekozen. Geïnspireerd op deze bijzondere tijd waarin we afstand tot elkaar moeten houden. Ja, daarom zit ik hier in mijn eentje op zolder. Annelies haar stem helpt ook die gedachte weer los te laten. “Afstand geeft ruimte.” Iets in mij resoneert met deze woorden. Kippenvel. Elke yogales begint en eindigt met mediteren, wat je ook kunt zien als afstand nemen tot gedachten, emoties, de buitenwereld. Die afstand geeft ruimte voor en in jezelf.
Ruimte. Ik kijk om me heen naar al die spullen. Daar wil ik afstand van nemen, zodat er ruimte komt op zolder. Is dat wat er in de wereld gebeurt nu? Afstand van de bagage die de mens met zich meezeult en die zoveel onnodige ruimte inneemt? Met zijn honderden werken op een kantoor bijvoorbeeld. Is dat nog nodig? Die vraag stel ik mezelf nu, na maandenlang thuiswerken. Mis ik kantoor? Nee, en zeker niet de koffieautomaat. Ik mis collega’s. De afstand tot hen voelt onnatuurlijk. Elkaar zien op een scherm verandert hier niets aan. Tegelijkertijd helpt die afstand mij te ontdekken op wat voor manier ik mij verbind met collega’s. Er ontstaat ruimte voor nieuwe manieren van ontmoeten in het echt. Wandelen bijvoorbeeld. In plaats van elkaar als vanzelfsprekend aan te treffen in een kantoortuin, zoek je de ander bewust op in de natuur. Hoe mooi is dat?
De afgelopen maanden hebben de fysieke Reiki-behandelingen ook stilgelegen. In het begon vond ik dat erg lastig. De meeste mensen komen nu al een aantal jaren bij mij. Ik voel me sterk verbonden met hen. En ineens vielen het contact en de behandelingen in het echt weg. De leegte van het begin heeft nu plaatsgemaakt voor ruimte. In die ruimte ervaar ik helderder dan tevoren dat de behandelingen die ik geef, de methode Reiki overstijgen. Een aantal mensen had het al eerder gezegd. “Jij geeft veel meer dan Reiki.” Op dat moment snapte ik daar helemaal niets van. Nu wel. Er is een nieuwe benadering aan het ontstaan. Mijn eigen unieke benadering die bijdraagt aan genezing en herstel. Hoe die vorm krijgt? Dat ben ik nog aan het ontdekken. Misschien heet deze website over een poosje wel anders.
Er verandert veel. Heel veel. In de hele wereld. Deze tijd van afstand geeft nu alle ruimte voor een nieuwe, creatieve en meer bewuste manier van leven. Het zelfherstellende vermogen van de natuur, dat ook in jezelf aanwezig is, wordt meer zichtbaar. Ik denk aan een afbeelding die mijn vader laatst stuurde. Een tekst op een witte muur. “We zullen nooit terug gaan naar normaal. Normaal heeft nooit bestaan. Ons leven voor corona was niet normaal. Toen vonden we hebzucht, milieuverontreiniging, discriminatie, ongelijkheid gewoon. Daar moeten we niet naar terug verlangen. We krijgen nu de kans om een nieuwe maatschappij te weven. Als een kleed dat zowel mens als natuur past.”
Weer een nieuwe online yogales, deze keer op een meer opgeruimde zolder. De spullen waar ik afstand van neem, krijgen een nieuwe bestemming. Heerlijk, meer ruimte. Als ik nu mijn armen strek, is er geen risico dat het wasrek omkiepert. Opgelucht haal ik adem. En laat dat nu het thema van deze les zijn. Ik laat me begeleiden door Annelies haar stem. “Bewust worden van de adem helpt je om in het hier en nu te zijn.” En daar, in het hier en nu, voel ik het. Het komt wel goed.